Zalig om van je hobby je beroep te maken!

Toen ik studeerde aan de universiteit zocht ik een fysieke uitlaatklep. De opleiding tot brandweervrijwilliger kon ik prima combineren met mijn studies. Inmiddels is het al 12 jaar lang mijn hobby en werd het begin dit jaar zelfs mijn vast beroep. 

Ik was meteen geboeid door de sector van hulpverlening. Mijn eerste job was bij de noodcentrale 112. Heel handig! Zo leerde ik beide kanten van de telefoonlijn kennen. De centrale kan inschatten welke hulp burgers in nood dringend nodig hebben. En dan komt de brandweer, die als eerste naar het incident vertrekt, soms met weinig informatie. Maar je begrijpt dan wel beter waarom de centrale je bepaalde informatie misschien niet kon geven. 

Als beroepsbrandweerman zijn er uiteraard enkele verschillen met vrijwilliger. Ik sta nu meer in voor ‘koude taken’ zoals materiaalkeuringen, dienstplanningen en operationele technologie van vijf brandweerposten in de zone. Eigenlijk zorg ik er mee voor dat al die brandweervrijwilligers hun ding kunnen doen. En uiteraard ga ik zelf ook nog mee op interventie en oefeningen, de ‘warme taken’ zoals dat heet. Ook na mijn uren stel ik me nog steeds beschikbaar en blijf ik gebonden aan één post. Dat is de post waar als brandweerman je jas hangt. 

Brandweer Zone Rand is een hele grote zone met meer vrijwilligers dan beroepsmensen. Dat maakt dat de verscheidenheid tussen collega’s opvallend leerrijk is. Soms ben je op pad met een boekhouder, een programmeur en een schrijnwerker. Iedereen heeft dus zijn specialiteit en dat maakt dat je veel van elkaar kunt leren. 

Het unieke aan brandweervrijwilliger zijn? De zalige teamsfeer en familiale band. We zijn echt vrienden van elkaar. En natuurlijk het feit dat je mensen kan helpen. Je weet nooit vooraf wanneer er iets gebeurt of wat je op het terrein moet gaan doen. Dat onvoorspelbare is best spannend. Soms ben je in de tuin aan het werken of aan het koken en 5 minuten later zit je in een brandweerwagen. Zo snel gaat dat.